در حال بارگذاری ...
حسن باستانی، داور جشنواره تئاتر استانی اردبیل:

موتور حرکت تئاتر انگیزه است

حسن باستانی، داور بیست و پنجمین جشنواره تئاتر استانی اردبیل و از چهره های نام آشنای تئاتر کشور ،انگیزه را اصلی ترین موتور حرکت تئاتر عنوان کرده است.

آنچه که می خوانید چکیده گفتگو با حسن باستانی از هنرمندان و نویسندگان و کارگردانان تئاتر کشور است که به عنوان عضو هیئت داوران، کارهای نمایشی هنرمندان و گروههای نمایشی شرکت کننده در جشنواره تئاتر استانی اردبیل را به قضاوت نشسته بود.

آقای باستانی، شما به عنوان یک چهره نام آشنا در تولید و اجرای آثار نمایشی، برگزاری جشنواره های تئاتری را چگونه ارزیابی می کنید؟

باید بی تعارف عرض کنم که آن طور که انتظار می رفت پس از این سال های دراز، آنچه ما امروز شاهد آن هستیم، چندان رشد و بالندگی مورد انتظار را دارا نیست. گویا مسیر پر سنگلاخ تا رسیدین به تئاتری شایسته و بایسته فرهنگ کشور مان بعد از 25 سال در اردبیل و 29 سال در دیگر استان ها همچنان پر از موانع و سخت گذر است.

چهره های تئاتر استان ها و شهرستان ها دیگر مثل گذشته برای حضور در جشنواره های استانی، رغبتی ندارند. چرا؟

انگیزه ندارند. موتور حرکت تئاتر، انگیزه است. در بازیگری درس مهمی است که می گوید؛ «شخصیت برای حرکت رو به جلو و یا کلا" هرحرکتی و کنشی نیاز به انگیزه دارد.»

به نظرم این انگیزه برای تشویق پیشکسوت ها برای حضور در صحنه های تئاتر تقریبا" از بین رفته است. انگیزه آن چیزی است که آن را از دست داده ایم.

حذف مرحله بازخوانی و توجه به اجراهای عمومی، چه تاثیری در ارتقای جشنواره های تئاتر استانی از نظر کمی و کیفی داشته است؟

در یک مقایسه اجمالی، به نظرم نمی رسد که این اتفاق افتاده باشد. تنها حسن حذف بازخوانی این است که یک مرحله از انتخاب آثار حذف شده و از این خوان پیچیده، یک خوان کم شده. مشکل را باید جای دیگری جستجو کرد.

خب، این مشکل در کجاست؟

مشکل در بینش و جهان بینی ماست. تا زمانی که به جشنواره و راه یافتن به جشنواره فکر می کنیم، یقینا" به آنچه منتج به کیفیت اجرا ها و آثار خواهد  شد، نخواهیم رسید. تا زمانی که جشنواره هدف باشد، تئاتر ابزار خواهد بود.

برای تولید متون نمایشی و نهایتا" تبدیل این متون به نمایش، چه اقدامات و کارهایی باید صورت گیرد؟

مرکز هنرهای نمایشی، انجمن های نمایش و ادارات ارشاد نمی توانند تولید اندیشه کنند. تنها می توانند شرایط آموزش و زمینه های یادگیری تکنیک های نمایشنامه نویسی را فراهم آورند. آنچه حوزه ادبیات نمایشی نیاز دارد، دانش اندوزی، مطالعه و تحقیق است. به نظر من، نمایشنامه نویسان ، می باید دایره مطالعاتی و فنی خود را در حد اعلا افزایش دهند و این میسر نمی شود مگر با مطالعه روزانه و مستمر و عمیق . نکته دوم، درک درست از نیاز روز جامعه و سپس طرح آن در قالب یک اثر نمایشی است. کسی که جامعه و آسیب پذیری انسان را در این هستی بی رحم در هنرش نادیده انگارد، شایسته نیست خود را هنرمند بنامد.

تئاتر اردبیل را چگونه می بینید؟

البته که استان اردبیل دارای هنرمندان مطرحی است و همیشه در میان استان های کشور از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است. این روز ها به نظرم درخشش تئاتر استان اردبیل کم فروغ شده و دلیل آن کناره گیری پیشکسوتان این عرصه در استان است. اگر بخواهیم به روزهای درخشان تئاتر استان اردبیل بازگردیم، باید زمینه را برای حضور پررنگ صاحبان اندیشه و پیشروان این هنر مهیا سازیم.

نظر تان در مورد بیست و پنجمین جشنواره تئاتر استانی اردبیل؟

هرچند گروه های نمایشی این این دوره از استعدادها و توانایی های زیادی برخوردارند، اما به صراحت باید بگویم انتظارم بیش از این ها بود. البته می دانم که تنها نباید با آثار شرکت کننده در این جشنواره داوری کرد، ولی معیار فعلا" این جشنواره است.

و حرف آخر!

به نظرم محور قرار دادن آموزش و تشکیل کارگاههای آموزشی در همه زمینه های نویسندگی، بازیگری، کارگردانی، طراحی صحنه و.. یک ضرورت است و مستمر باید تشکیل و ادامه یابد.

 




نظرات کاربران