نگاهی به نمایش عمارت فیروزه
روایت یک زوال
"عمارت فیروزه" روایت زوال یک خاندان است که خیانت و خباثت شان در برهه های حساسی از تاریخ معاصر، ضربه های مهلکی بر پیکر بی جان این ملت و مملکت زده است. عمارتی که بعد از بیش از دویست سال همچنان برقرار است ولی سقوط صاحبان ناخلفِ آن به ورطه طمع، که به قول مولانا پَستی را شرف میدانند و بدان افتخار میکنند، به فروپاشی و زوال می انجامد.
تئاتر اردبیل، عادل قلی پور؛ شاید مهمترین نقطه تلاقی نمایش و داستان، روایت و آنِ داستانی مشترک بین آنها باشد. یک نمایشنامه نویس خلاق، از ذهن داستان پرداز برخوردار است که می تواند سوژه را شرح و بسط دهد. تئاتر قبل از آنکه تئاتر باشد، حتی قبل از آنکه نمایشنامه باشد، یک قصه است. قصه ای که از اندیشه ای سر می زند، جان می گیرد و نمایشنامه میشود. سپس پا می گیرد و راه می افتد و همراه سایر عناصر از جمله نور، موسیقی، صحنه و ... تبدیل به تئاتر می شود.
عمارت فیروزه یک نمایش وفادار به داستان است با روایتی جذاب. به زیبایی برایمان قصه میگوید. قصه عمارتی که دست ساکنانش به خونِ بیگناهان بسیار از جمله امیرکبیر آغشته است و درختان باغچه اش از اجساد آدم های آشنای همین عمارت تغذیه میکنند. قصه آدم های خیانتکار که منفعت شخصی را مقدم بر منافع عمومی میدانند و برای به عرصه نشاندن آن از هیچ عملی ابا ندارند. آدمهایی که نفرینِ بیگناهان دامن شان را گرفته است و نسل به نسل ادامه می یابد. "عمارت فیروزه" روایت زوال یک خاندان است که خیانت و خباثت شان در برهه های حساسی از تاریخ معاصر، ضربه های مهلکی بر پیکر بی جان این ملت و مملکت زده است. عمارتی که بعد از بیش از دویست سال همچنان برقرار است ولی سقوط صاحبان ناخلفِ آن به ورطه طمع، که به قول مولانا پَستی را شرف میدانند و بدان افتخار میکنند، به فروپاشی و زوال می انجامد. در چنین جایی، عشق پشیزی نمی ارزد، زبانِ گویای حق بریده میشود، مزد مطیع، متاعِ گرانبهاست و سهم ِ پیگیر حقیقت، مرگ.
این نمایش با حرص و طمع و خیانت سر و کار دارد. مسائلی که در تمام دوران زندگی بشری، محرک خوی غیرانسانیِ انسان ها بوده و اگر تاریخ را ورق بزنیم، روشن است که چه خونهایی برای ارضای این خصلت ها بر زمین ریخته شده است. این نمایش نشان می دهد که دست بالای دست بسیار است و ساکنان این خانه نفرین شده، درست زمانی که باید از آن لذت ببرند، در منجلابی که خود ساخته اند می افتند و هرچه دست و پا میزنند بیشتر فرو میروند و هرگز آب خوش از گلویشان پایین نمی رود.
"عمارت فیروزه" هر چند قصه آشنای جهان پیرامون است، اما میتواند دو ساعت تمام تماشاگر را از دنیای بیرون جدا کند و با بازی تحسین برانگیز بازیگرانش لذت را به مخاطب هدیه کند.